די אַקטריסע איז נישט אַזוי גוט. קליין טיץ זענען נישט אַ פּראָבלעם. אין ערשטער איך געדאַנק זי איז שטום. אבער זי קוקט אויף מיין האָן ווי אַ נס מיט זיבן קעפ, בעשאַס געשלעכט גרויל אין איר אויגן און די פאַרלאַנג "הלוואי עס איז געווען איבער" יו. צום סוף האָט זי נאָר אַרויסגעלאָזט אַ פּאַטעטישן שמייכל. און די ייִנגלעך זײַנען געװען זײער שײנע, זײער גוט. זיי פאַקט ביוטאַפלי, טעקניקלי. איך בענק זיך צו זיי.
די פייגעלע האט אַפּעטיטלעך פארמען - זי ווייסט עס און סקילפאַלי ניצט עס. און װאָס װיל אַ מענטש פֿון איר? אַ זאַפטיק פאָרעם און אַ ענג לאָך! אַזוי די ברונעט און דירעקטעד זיין פּאָץ גלייך אין די אַרסלאָל - לאָזן אים באַרען איר אין די טאָכעס און באַקומען אַ הויך. און עס אַרײַנטאָן אין מױל אַרײַן איז אַזױ װי זי רופֿט אַ כלבה. דאָס איז דער העכסטער לויב פֿאַר אַזאַ מיידל.
מעקסיקאַן